Autor	Wiadomość
Nate	Wysłany: Czw 11:59, 23 Sie 2007    Temat postu: Mi tam do Emilki Emilka pasuje xD A w szczególności Emilka wielkie DE xD
Aluzejszyn	Wysłany: Śro 21:46, 22 Sie 2007    Temat postu: To tym bardziej się boję. Uuuuach! Emilka zła! Heh.. co za zbieg okoliczności xD Emilka - ie lubię tego imienia! Agr!
Nate	Wysłany: Śro 21:38, 22 Sie 2007    Temat postu: Wiem, wiem wybacz. Pisałam jeszcze o Zuzce złej na której jest tylko jedna notka xD Jakoś wtedy nie miałam humoru żeby zaglądać na blogi a potem totalnie mi wyleciało z głowy. A wręcz przeciwnie! Same pozytywy ^^
Aluzejszyn	Wysłany: Śro 21:35, 22 Sie 2007    Temat postu: Aż się boję. A ja kiedyś pisałam komentarz na Nate i nie dostałam odpowiedzi, więc już więcej tam nie zaglądałam. Aż jestem ciekawa, co ta Emilka o mnie Ci powiedziała. Pewnie same złe rzeczy xD
Nate	Wysłany: Śro 20:29, 22 Sie 2007    Temat postu: Łach jeśli mam być szczera, to zawsze chciałam cię poznać xD Tyle mi o tobie Emilka naopowiadała xD
Aluzejszyn	Wysłany: Śro 20:26, 22 Sie 2007    Temat postu: Ah, no i Eva Longoria albo Jessica Alba, ale raczej ta druga xD? Jeżeli oczywiście się dostanę i nie jest zajęta xD
Shade	Wysłany: Pon 21:10, 20 Sie 2007    Temat postu: Osz ta niedobra Emilka De!
Nate	Wysłany: Pon 21:06, 20 Sie 2007    Temat postu: A tak xD Emilka De dużo mi o tobie mówiła ^.^ I się cieszę, że MAM NADZIEJĘ że będziemy razem pisać <lol2>
Shade	Wysłany: Pon 21:05, 20 Sie 2007    Temat postu: Tam od razu radości? Cóż to za czułości? xD
Nate	Wysłany: Pon 21:02, 20 Sie 2007    Temat postu: Ja się nie śmieje to okrzyk radości ^.^
Pani reżyser.	Wysłany: Pon 20:54, 20 Sie 2007    Temat postu: Nate, nie łądnie się śmiać ze starszych koleżanek .
Nate	Wysłany: Pon 20:53, 20 Sie 2007    Temat postu: HA! Shade, shade ^.^
Aluzejszyn	Wysłany: Pon 20:51, 20 Sie 2007    Temat postu: Nic oryginalnego - Zgloszenie! 1. Emila/ Shade/ Aluzejszyn 2. 14,5 3. rosette/blackfamily/pani-higgins.blog.onet.pl 4. Och, oczywiście dla sławy i bogactwa PO prostu popieram takie oryginalne pomysły i chciałabym móc je w pewnym sensie, tworzyć. 5. Andrea McCliffe 6. Melissa Nelson, Cameron Salinsky, Rebecka Harris 7. Andrea to dziewczyna, która ma za duże mniemanie o sobie. Sądzi, że nie zasługuje na żadną inną rolę niż główną i nigdy nie zgodziłaby się nanic innego, gdyby nie poważne kłopoty finansowe. Wpadła w długi i musi z nich jakoś wyjść poprzez grę w serialu "Powieszona". 8. Bardzo mi przykro, jednak nic innego nie przychodzi mi do głowy, więc... Daję notkę z mojego bloga. Przepraszam... Pamiętam mój pierwszy dzień w pracy bardzo dokładnie… Stałam przed wielkim lustrem chyba już z piętnaście minut i oglądałam jak wyglądam w niebieskim mundurze. Był dopasowany, jednak nie krępował ruchów. Nawet nieźle w nim wyglądałam. Uśmiechnęłam się niemrawo na pocieszenie i przygładziłam już zaczesane w koński ogon włosy. W prawej dłoni trzymałam pistolet, który przyjemnie ciążył mi w dłoni. W lewej ściskałam lodowate kajdanki. W kieszeni pobrzękiwały nerwowo kluczyki. Poprawiłam biały pas do którego był przymocowany gaz łzawiący i „pałka”. Kilka przysiadów, pompek. Powtarzałam sobie ciągle parę słów, bardzo istotnych, chociaż jeszcze wtedy nie wiedziałam, że będę musiała bronić się nie tylko przed przestępcami i złem. - Siła, moc, powaga. Koncentracja, kondycja, pewna ręka. Czujne oko. Wycelowałam bronią w lustro i pokręciłam się jeszcze trochę po szatni. Wiedziałam, że w policji jakiś super warunków nie mają i zdawałam sobie sprawę, że dzisiaj po dwudziestej, będę dzielić ją razem z innymi policjantami – mężczyznami. Hm… Nie przeszkadzało mi to. Wyszłam z szatni i udałam się w stronę hollu. Jak zwykle było tam gwarno i duszno. To całe zamieszanie nie podobało mi się, jednak od tego tu jesteśmy by tak nie było. Och, jakże to filozoficznie zabrzmiało. Ja… piernicze! No tak. Teraz trzeba być miłym i pomocnym dla całego uczciwego społeczeństwa z małymi wyjątkami jakimi są bandyci. Wszystkich chyba Bóg opuścił. Jeżeli…. A zresztą. Weszłam bez pukania do gabinetu komendanta. Był moim wujem, więc nie musiałam obawiać się jakiejś szalenie srogiej kary. Zresztą Arthur Dunham zawsze był pokojowo nastawiony do wszystkich i miał wspaniałe poczucie humoru, więc w takich sytuacjach – gdy robił groźną minę, można powiedzieć. - Ja pukałam. - Tak, tak… Oczywiście. Usiądź proszę. Zrobiłam pokorną minę i usiadłam naprzeciw mężczyzny. Był pięćdziesięcioletnim mężczyzną z burzą siwych włosów, które nie wiem w jaki sposób, nadal twardo zostawały na jego głowie. Ubrany w niebieską koszulę i czarne garniturowe spodnie, wydawał się groźnym przeciwnikiem, ale przecież nikt tu nie mówił o rywalizacji. - Jak wiesz, niedługo rozpoczniesz swój pierwszy dzień na tej komendzie. Mam nadzieje, że nie zawiedziesz mnie i twojej rodziny w której – jak sama dobrze o tym wiesz – z dziada pradziada, zawsze był chociaż jeden policjant. Twoje pokolenie to już w ogóle szczyt szczęścia, bo o ile mi wiadomo Charlie też wstąpił do policji. Nawet nie wiesz jak jesteśmy z tego dumni. Spójrz na mnie skarbie… No, albo nie patrz. Jak chcesz, pamiętaj, że jesteśmy z ciebie dumni nawet jeśli by się coś stało. Chociaż, nie mówię… - Spokojnie. Nie idę na wojnę, tylko na rejon. Rewir, jak tam sobie chcecie. O ile wiem w tym mieście nie ma dużej ilości wariatów biegających z bronią i strzelających do ludzi. Więc po co od razu panikować. Przyszłam tu po odznakę. No. Uśmiechnęłam się do wuja i złapałam go za rękę. Spojrzał na mnie trochę przestraszony. No tak nie ma to jak bycie pierwszą kobietą – policjantką w rodzinie. Pamiętam jak bardzo mnie wtedy rozbawił jego wyraz twarzy. - Spokojnie, wujku. Nie umrę na pierwszej akcji, obiecuję! - No nawet tak nie strasz! - Ymm… Że nie umrę? – zaśmiałam się pod nosem. - Przecież wiesz, że… - Wiem. Spokojnie. No to jak, dostanę tą odznakę? Wuj uśmiechnął się i wyjął z szafki śliczną, srebrną odznakę z numerem siódmym. - Na szczęście, przyda ci się. - Oj nie jestem od razu taką łamagą… - Na wszelki wypadek – spojrzał na drzwi i uśmiechnął się. – Właśnie przyszedł twój partner – skinął głową i drzwi się otworzyły. – Adamie to Rosette O’Connor, Ros to Adam McGregor. Podaliśmy sobie dłonie i wymieniliśmy spojrzenia. Adam był przystojnym wysokim mężczyzną, koło trzydziestki o silnym uścisku dłoni. Atrakcyjny, dobrze zbudowany. Ciasteczko. Tego dnia… Chociaż naprawdę nie byłam tego świadoma mocniej zabiło mi serce. A raczej zaczęło walić, jednak z całej siły próbowałam to zagłuszyć. Teraz to wiem, jednak z biegiem czasu także uświadomiłam sobie o uczuciu do Adama. Okazało się, że choć tak niepozornie… To był mój szczęśliwy dzień. Moja szczęśliwa siódemka. No cóż. Notka nie pierwszych lotów, ale cóż...

Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group